BU SAVAŞ BİZİ YIKAR

BU ülke halkının çoğunluğunu oluşturan biz Müslümanlar ne zaman adam olacağız, doğru dürüst Müslüman olacağız?
Şu son asırda, cennetmekan Sultan Abdülhamid Han efendimizin tahtından indirilmesinden sonra başımıza gelmeyen kalmadı, yine akıllanmadık, uslanmadık, derlenip toplanmadık, birleşip tek bir Ümmet olmadık.
Cumhuriyetin ilanından sonra başımıza büyük felaketler geldi, 
27 Mayıs 1960 darbesiyle yerlere yıkıldık,
Ardından 12 Mart 1971 darbesi,
Onun ardından 12 Eylül darbesi,
Daha sonra 28 Şubat darbesi…
Bunca darbe yedik, bunca zulme ve hakarete uğradık, bunca sıkıntılar çektik ama hâlâ akıllanmadık, derlenip toparlanmadık.
Biraz gün yüzü gördük, biraz hürriyete kavuştuk, derlenip toparlanacağımıza şimdi de iktidar cemaat savaşları veriyoruz.
Zulüm, baskı, sıkıntı çektiğimiz zamanlar ağlar sızlanırız; düze çıktığımız zaman yan gelir yatarız, tedbir almayız.
Yapacağımız ilk işlerden biri tek bir Ümmet teşkilatı kurmak ve başımıza râşid bir İmam seçmek değil midir? İşte bunu yapmayız. Ümmet olmadığımız, birleşmediğimiz için başımız beladan, musibetten kurtulmaz.
Kur’an birleşin, sakın ayrılmayın parçalanmayın der, biz aldırmayız.
Resulullah Efendimiz (Salat ve selam olsun ona) birlik olun der, yine aldırmayız.
Akıl ve bilgelik bir ve beraber olun der, tınmayız.
Kendi yakın tarihimizden ibret almıyoruz.
Suriyeden ibret almıyoruz.
Mısırdan ibret almıyoruz.
Birliğe, beraberliğe, Ümmete, İmamete cami hoparlörleri, şadırvan muslukları, lüks umreler kadar önem vermiyoruz.
Birbirinden kopuk, her biri kendi başına buyruk cemaatlerimizin, tarikatlarımızın, hizip ve fırkalarımızın, dernek ve vakıflarımızın, çeşit çeşit İslamcılıklarımızın sayısı bini geçti.
Ümmet birliği bakımından tam bir fetret devri yaşıyoruz.
Kafirler ve münafıklar bize bölünün, parçalanın, birbirinizle çekişip tepişin dediler. Biz âmenna öyle yapalım cevabını verdik.
Şu manzaraya bakın: Müslümanlardan oluşan bir iktidarla, dinî bir cemaat kıyasıya savaşıyor.
Bu savaşın galibi olur mu?
Ne kadar dinsiz, densiz, ahlaksız varsa Müslümanların bu savaşı karşısında zil takıp oynuyor.
Allah ve Resulü bize, sakın kafirleri dost ve velî edinmeyiniz diyor, bizim bir kısmımınız tam tersini yapıyor.
Tehditler, beddualar, lanetler uçuşuyor. 
Bir anlaşmazlık olduğunda Müslümanların bu konuda Allahın Kitabını, Resulün Sünnetini, Şeriatı, Hikmeti hakem kılmaları gerekmez mi? 
Çok açık yazacağım:
Biz kendi yakın tarihimizden ders almazsak… Suriye faciasından ders almazsak… Mısırdan ders almazsak… Filistinden ders almazsak ve derlenip toparlanmazsak; akıbetimiz onların sonu gibi olur.
Birtakım beyinsizlerin hırsları yüzünden ülkemiz bir iç savaşa doğru sürüklenmektedir.
Bunca tefrika, keşmekeş, kaos, anarşi içinde hâlâ kuvvetli bir Ümmetleşme cereyanı ve teşebbüsü yok.
Hâlâ birleşip başımıza râşid ve muttaki bir reis seçip de ona biat ve itaat edemiyoruz. 
Hâlâ bir sürü islamî dükalıklara, kontluklara, prensliklere, baronluklara, beyliklere bölünmüş vaziyetteyiz. En gevşek şekliyle olsun bir federasyon veya konfederasyon kurmaya yanaşmıyoruz.
Mübarek Ramazanlarda papazlarla iftar yemeği yiyenler, öteki meşreblere mensup sâlih Müslümanlarla bir araya gelemiyor.
Yakın tarihimiz, bunca askerî darbe, Filistinde Suriyede Mısırda İrakta Afganistanda olup bitenler bizi uyarmadıysa, bundan sonra uyanmamız pek zor olur.
Düşmanlarımız kına yakmış sevinçlerinden oynuyor, biz birbirimizle savaşıyoruz.
Yazık yazık çok yazık!
MİLLİ GAZETE AİLENİZİN GAZETESİ