YILBAŞINDA KENDİNİZİ BÖYLE HESABA ÇEKTİNİZ Mİ?

Bir zamanlar dedelerimiz, onların da baba, dede ve nineleri yaşamışlardı bu dünyada. Ama şimdi onlardan bir eser yoktur burada.

Amelleriyle baş başa kalıyorlar orada. Şu anda onlara sorma imkânımız olsa da desek ki:

- Biz de sizin gibi bu hayatı tüketiyoruz burada. Ne tavsiye edersiniz bizlere oradan?

Bizden önce gidenlerin cevapları bizi uyarmaktan başkası olmayacaktır:

-Bizler hayatımızı tam değerlendiremedik, siz bari aldanmayın, sayılı günlerinizi haramlardan, günahlardan korunarak, sevaplarla ibadet ve itaatle değerlendirerek, hesabını verebileceğiniz bir hayatla gelin buraya. Şunu unutmayın ki, gafilce ve dalgınca düşünmeden tüketilen bir ömrün sonu burada derin pişmanlıktır. Biz bu derin pişmanlığı olanca acılığıyla yaşıyoruz burada. Siz bari kaçırmayın fırsatı da, hayatınızı değerlendirerek gelin buraya!.

Ne dersiniz varacağımız yerden gelen bu uyarı dolu hatırlatmaya?

—Gerçekten biz de onlar gibi pişmanlık duyacağımız bir hayat mı yaşıyoruz yoksa burada? Hep cismanî ihtiyaçlarımızı düşünüyor, cesedimizi beslemeyle mi yetiniyoruz?.. Kalbî, ruhî hayatımızı ihmal ettiğimizin farkında dahi olamıyor muyuz?.. Eğer öyle ise, aklımızı başımıza alıp düşünmemiz gerekmez mi hiç olmazsa bu yılbaşında? Hayatımızdan bir seneyi daha harcayıp tükettiğimiz şu düşünmemiz gereken günlerde?

Hayatı düşünmeden yaşamaya Hazret-i Kur’an ‘gafilce yaşamak’ adını vermektedir.

Gafilce yaşamayı ise Gazali Hazretleri bir öğrencinin diliyle şöyle dikkatimize sunmaktadır:

Masum bir öğrenci çok sevdiği hocasını vefatından sonra rüyasında görünce en çok merak ettiği sorusunu şöyle sorar:

-Aziz hocam der, biz de varacağız sizin vardığınız yere. Bizden önce giden sizler oradan ne tavsiyelerde bulunursunuz sayılı günlerini tüketmekte olan bizlere?

-Evladım, der hocası, buradakiler, oradaki hayatı gaflet içinde geçirmenin pişmanlığı içindeler. Herkes dalgın yaşadığını, düşünmeyi ihmal ettiğini, bir gün buraya geleceğini hesaba katmadan bir ömrü tükettiğinin pişmanlığını duyuyor burada. Siz bari aynı hataya düşmeyin, hayatınızı gaflet içinde tüketmeyin. Bir gün buraya geleceğinizi hesap ederek ibadet ve itaatlerinizi, hizmet ve hayırlarınızı orada tam yaparak gelin buraya... Sonra siz de bizim gibi bir ömrü gafletle tükettik!.. diye feryat edersiniz ama hiç faydası olmaz bu son pişmanlığınızın burada size!..

Evet, Gazali Hazretleri de böyle anlatıyor hayatını gaflet içinde tüketenlerin orada duydukları son pişmanlıklarını.

-Ne dersiniz? Gerçekten bizler de öncekiler gibi gaflet içinde mi yaşıyoruz bu hayatı? Biz de harcadığımız sene sonunda, harcayacağımız yeni senenin de başında nefsimizi bir hesaba çeksek mi? En azından hesabını veremeyeceğimiz yanlışlarımız olduysa tövbe, istiğfarla onları bir daha tekrar etmeme kararı alsak mı? Yapamadığımız ibadetlerimizi, hayır hasenat hizmetlerimizi de yapma azmine girsek mi bu yılbaşında? Böyle bir nefs muhasebesi yapmaya gerçekten de ihtiyacımız var mı?

-Yoksa boş mu ver? Ömrümüzden bir sene daha gittiği halde, sanki bir sene daha kazanmış gibi ‘vur patlasın çal oynasın’ düşüncesizliğine düşenlere biz de katılarak malum tekerlemeyi biz de mi tekrarlasak:

- Ayağını sıcak tut başını serin; hayatını yaşa, düşünme derin!..

Fakat unutmamak gerek ki, hayatını böyle düşünmeden tüketen gafillerin sonunda duydukları pişmanlık öylesine derin oluyor ki, tüm ruhlar âleminden duyuluyor onların feryatları...

-Öyle ise gelin biz hesabını verebileceğimiz bir hayat yaşamayı hedef alalım, hesabını veremeyeceğimiz gafilce bir hayattan da yılandan, akrepten korkar gibi korkup kaçalım.

-Ne dersiniz?.. Hiç olmazsa yılbaşlarında böyle bir muhasebe yapma şuuru göstermemiz gerekmez mi? Hesabını verebileceğimiz bir hayat yaşama azim ve aşkında olmamız icap etmez mi? Çok mu yanlış düşünce ve sorular bunlar?..

Rabb’imizden, hesabını verebileceğimiz yıllar dileğimizle!..
AHMET ŞAHİN ZAMAN GAZETESİ