BU NE SÜT VERİR NE DE YÜK TAŞIR

Übeyy ibn-i Ka'b (r.a.) anlatıyor:
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) beni zekâtları toplamaya memur etmişti. Ben de birisine gittim. O kişi, malının tamamını toplayınca, baktım, zekât olarak bir yaşını doldurmuş bir dişi deve vermesi icab ediyordu. Kendisine 'Bir yaşını doldurmuş bir dişi deveyi zekât olarak ver,' dedim. Dedi ki, 'Bu devenin ne sütü olur, ne de yük taşır; ondan istifade edilmez. Ama şu deve hem genç, hem kuvvetli ve hem de semiz. Bunu al.' Ben, 'Emrolunmadığım şeyi alamam (sana farz olan diğeridir). İşte Resûlullah, sana yakın. Eğer bunu vermek istiyorsan bana söylediğin gibi Resûlullah'a da arz et. Böyle yap. Şayet Resûlullah kabul ederse ben de kabul ederim, kabul etmezse ben de kabul edemem,' dedim. 'Ben gidip söyleyeceğim,' dedi. Güçlü kuvvetli deveyi de yanına aldı ve beraberce Resûlullah'ın huzuruna vardık.
'Ey Allâh'ın nebisi, senin memurun, benden malımın zekâtını almak için geldi. Vallahi bundan önce ne Resûlullah, ne de onun memurları malımın zekâtını almak için gelmedi. Memurun gelince ben malımı topladım. Bana bir yaşını doldurmuş bir dişi deveyi vermem icab ettiğini söyledi. Ama onun ne sütü olur, ne de yük taşır. Ben alması için ona genç ve kuvvetli bir deve verdim. Fakat kabul etmedi. İşte o vereceğim deve, size onu da getirdim.' dedi.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) "Size farz olan bir yaşındaki devedir. Eğer daha fazla hayırda bulunmak istersen -Allah sana mükâfatını versin- biz onu kabul ederiz," dedi.
'Yâ Resûlallah. işte deve bu, Onu getirdim, kabul buyurun,' dedi. Resûlullah da "Öyleyse bu deveyi alın," dedi ve malının bereketli olması için duâ buyurdular.
ATALAR SÖZÜ:
• İftira dağdan taştan ağırdır.
• Herkesin kazanı kapalı kaynar, içindeki et mi, dert mi bilinmez.
• Gel denen yere girmeyi âr eyleme, gelme denilen yere gidip yerini dar eyleme.