BEDİR GAZVESİ

Bedir gazvesi Peygamberimizin hicretinin ikinci senesi Ramazân-ı Şerif’inde olmuştur.

Peygamber-i Zîşân Efendimiz (s.a.v.), Mekkelilerin Şam'dan gelen bir ticâret kafilesini elde etmek üzere üç yüz beş zât ile Medîne-i Münevvere’den çıkmıştı. Kafile bunu haber alıp başka bir yoldan savuşup gitmiş, vaziyet hakkında Mekkelilere haber göndermişti. Mekkeliler dokuz yüz elli kişilik bir ordu ile kafileyi kurtarmaya koştular. Kafilenin savuşup kurtulmuş olduğunu haber aldıkları halde, sırf Ebû Cehil’in teşvik etmesiyle geri dönmediler, Bedir'e kadar geldiler. Müslümanlar ile savaşmak istiyorlardı.

Peygamber Efendimiz düşmanın bu hareketini haber aldı. Ashâb-ı kirâmıyla müşavere etti: “Yâ Resûllallah!. Biz sana tâbiiz, sen ne tarafa yürür isen biz de seninle beraberiz, denizlere atılacak olsan biz de beraber atılırız.” dediler. Resul-i Ekrem'e olan bağlılıklarını isbât ettiler. Artık İslâm kuvveti Bedir’e doğru yürüdü, Resul-i Ekrem Efendimiz (s.a.v.) mübarek elleriyle “Burası Kureyş’ten filanın, şurası da falanın ve falanın öldürüleceği yerdir!” diyerek işaret buyurdu, sonra da hep buyurdukları gibi oldu.

Savaş başlamıştı. Nebiyy-i Zîşân Efendimiz (s.a.v.) “Yâ Rabbi! İslâm’a nusret et! Eğer bugün bu İslâm cemâatini helak edersen yeryüzünde sana ibâdet edecek kimseler kalmayacaktır!” diye dua etti. Nihayet, düşman ordusu fena halde bozuldu. Hâin Ebû Cehil iki genç İslâm mücâhidi tarafından öldürüldü. Düşmandan yetmiş kişi öldürülmüş, yetmiş kadar da esir alınmış idi. Müslümanlar ise ondört şehid vermişlerdi.

Bedir gazvesinde hazır bulunan ashâb-ı kiram ile mazeretlerinden dolayı hazır bulunmayan sekiz zâta ashâb-ı Bedir denir, ki tamamı üç yüz on üç zâttır. Bunların mertebeleri ashâb-ı güzîn arasında pek yüksektir. Allah Teâlâ Hazretleri cümlesinden razı olsun!