Atom Feed (xml)
Bismillahirrahmanirrahim
Bütün hamtlar ve övgüler Allahu Teâlâ’ya mahsustur. Kâinat’ın zerresi adedince, Salât ve selam bütün insanlığın Efendisi, Hz. Muhammed (s.a.v.) ‘e âline ve ashabına olsun.
Bütün hamtlar ve övgüler Allahu Teâlâ’ya mahsustur. Kâinat’ın zerresi adedince, Salât ve selam bütün insanlığın Efendisi, Hz. Muhammed (s.a.v.) ‘e âline ve ashabına olsun.
Allahümme salli ala Muhammed’in
ve ala ali Muhammed
Değerli okurlarım! Sevgi, Sevme duygusu, bir kimseye veya bir şeye muhabbet
besleme hissi.
Çevremize baktığımız zaman, her şeyin sevgi üzerine yaratıldığını,
sevgi düşünüp sevgi konuştuğunu görürüz.
Sevgi, insanlarda doğuştan bulunan bir duygudur. Sevgi, topluma huzuru ve
kardeşliği getiren birleştirici bir unsurdur.
Kur'an-ı Kerim kalplerin sevgi ile birleşmesine önem verir. Mü'minin gönlü sevgi ile
doludur.
Kin ve düşmanlık kâfirlerin özelliklerindendir. Allah Teâlâ iman
edenlerin kalplerini sevgi ile birleştirmiş, onları bu sevgi ve bağlılıkla
güçlendirmiştir.
Cenab-ı Hakk şöyle buyuruyor:
"Ve kalplerinin
arasını sevgi ile birleştirdi. Yoksa yeryüzünde ne varsa hepsini harcasaydın,
yine onların kalplerini birleştiremezdin. Fakat Allah, onların arasını sevgi
ile birleştirdi..." (el-Enfal, 8/63).
İnsan için en büyük mutluluk, Allah (c.c.) sevgisine ulaşmaktır. Allah
Teâlâ, zalimleri, fesatçıları, kâfirleri, israfçıları, haddi aşanları,
kibirlenip böbürlenenleri sevmez.
Buna karşılık takva sahiplerini, tövbe edenleri, sabredenleri, ihsan
sahiplerini, adâletle iş görenleri, ibadetlerini yapanları, tevekkül edenleri
sever.
Allah Teâlâ; (Rasûlüm) de ki eğer siz Allah'ı seviyorsanız hemen bana uyun ki, Allah
da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın” (Ali İmran Suresi. 31) buyurmuş
ve Allah sevgisine ancak O'nun emirlerine uymak, Peygamber’inin yolundan
gitmekle ulaşılabileceğini haber vermiştir.
Müslümanın görevi, sevgisini iyiye, güzele ve meşru olana yöneltmektir.
Sevdiğini Allah için sevmeli, sevmediğini de yine Allah için sevmemelidir.
Allahu Teâlâ’nın sevdiklerini sırf Allah (c.c.) rızası için sevmek,
sevmediklerinden yine O'nun rızasını umarak kaçınmak gerekir.
Sevgili Peygamberimiz şöyle buyurmuştur: Âllah Teâlâ kıyamet gününde "Benim
için birbirlerini sevenler nerede? Onları gölgemden başka gölge bulunmayan bir
günde Arşın gölgesinde gölgelendireceğim" buyurur (Müslim Birr ve
Sıla, 161).
Diğer bir hadisi Şerifte, "Bir kimse din kardeşini severse,
sevdiğini o kişiye söylesin " (Riyazü's-Salihîn, I, 413).
Hz. Ömer'in (r.a.) oğlu Abdullah (r.a) şöyle demiştir: "Allah
için sev, Allah için buğzet, Allah için dost ol ve yine O'nun için düşman ol.
Çünkü Allah'ın dostluğuna ancak bu şekilde erişilir" (Y. Kandehlevî,
Hadis, Müslümanlık, 3, 1123).
Şu halde Müslüman, her şeye ve herkese karşı, her türlü çıkar
düşüncesinden uzak, sırf Allahu Teâla’nın rızası için, samimi bir sevgi
beslemelidir.
İnsan ruhunu olgunlaştıran manevî gıdalardan biri olan sevgi, özellikle
çocuklardan esirgenmez. Çocuk ruhunda her türlü iyiliği filizlendirecek olan
şey sevgidir.
Sevgiden mahrum olarak yetişen çocuklar katı yürekli ve zalim olmaya daha
yatkındırlar. Bu mahrumiyet onların ruhunu kesinlikle olumsuz yönde etkiler.
Sevgi, varoluşun sebebidir.
